Share This Article
Jednom upitaše ljudi učevnog Smaila šta može biti to što su nosili nekog mejta koji bijaše toliko težak te ne pamte da su težeg nosili. Oznojili se ljudi i odrli od tereta: težak na tabutu mejt, a bio čovjek srednjeg rasta, a ni debeo, ni mršav.
“Možda je pun sevapa”, reče Smail.
Ču narod za ovu čudnu dženazu i opričaše se ove Smailove riječi i svi rekoše – blago onom čovjeku.
Prođe neko vrijeme, i stigoše isti oni ljudi – bili na nekoj dženazi, pa dolaze ljuti na mrtvog, psuju i kažu Smailu da su nosili mejta koji bijaše lak kao pero: ni osjetili nisu da ga ima na tabutu, a bio je, kažu, čovjek srednjeg rasta, ni debeo, ni mršav.
“Možda nema grijeha”, reče Smail.